Mundo Grua

De vijftigjarige Rulo is kraanmechanicien in Buenos Aires, maar zijn ambitie is om kraanmachinist te worden: dat betaalt beter. In de jaren zeventig zat Rulo in een popgroep, maar ondanks het succes besloot hij om anoniem werk te gaan doen. Hoewel hij erg zijn best doet, weigert de voorman hem te betalen tot hij langer in dienst is. Ondanks zijn verliefdheid op de eigenaresse van een broodjeszaak, besluit hij werk ver weg aan te nemen.

Mundo Grúa is gedraaid in de zogenaamde Doc-Fic stijl (fictie met een flinke scheut realisme), die nauw verwant is aan het Italiaanse neorealisme. Zoals de maker zegt: "De film probeert niet om de sociaal-economische omstandigheden te analyseren - die worden de kijker duidelijk door middel van de pogingen van de mensen om hun leven te verbeteren. Het gaat om de personages.'

De in zwart-wit gedraaide debuutfilm van Trapero (ondersteund door het Hubert Bals Fonds van het IFFR) won op het festival van 2000 een VPRO Tiger Award en de prijs van de internationale filmcritici.