Play

Play, het debuut van de jonge Alicia Scherson, is illustratief voor de ambities en de durf van de jongste generatie Chileense filmmakers. De speelse vertelstijl roept associaties op met die van Hal Hartley, en de invoelende, ironische toon van Schersons schets van sociale verhoudingen in het moderne Santiago is al vergeleken met de films van Lucrecia Martel.
Protagonisten van deze lichtvoetige puzzel zijn Christina en Tristan. Zij is een arm, opgewekt plattelandsmeisje dat in de ban is van de grote stad en in haar levensonderhoud voorziet door de verzorging van een zieke Hongaar. Tristan daarentegen woont in een luxe appartement, maar staat op het punt alles te verliezen: zijn vrouw, zijn werk en zijn koffer met geld en iPod. Wanneer Christina die koffer vindt, duikt ze in Tristans bestaan. Met zijn muziek en zijn sigaretten als attributen, stalkt ze de nietsvermoedende Tristan en zijn naasten.
Het levert een fascinerende schets op van klassenverhoudingen in de Zuid-Amerikaanse miljoenenstad. Ook de stad zelf, waar anonimiteit een gegeven is, wordt door Schersons oog voor detail een - ambivalente - hoofdpersoon: een plek om uit te verdwijnen of om je in te verliezen. Voor de één een gevaarlijke tegenstander, voor de ander een verleid(st)er.